به گزارش کانون هواداران رئال مادرید، پس از قهرمانی کریستیانو رونالدو در رقابت هایی یورو 2016 فرانسه، سر الکس فرگوسن سرمربی سابق باشگاه منچستریونایتد در مورد فوق ستاره تیم رئال مادرید  به روزنامه بیلد گفت:

رونالدو برای فوتبال انگیزه ای باورنکردنی دارد. او برای هر جلسه تمرینش لحظه شماری میکند و همیشه میخواهد بهترین باشد و جام ببرد. کریستیانو علاقه خاصی به بازی های بزرگ دارد.

وی در مورد رونالدو گفت:

پیشرفت او باورنکردنی است و چیز هایی مانند قدرت بدنی و سرعت را دارد که در فوتبال امروز ارزشمند است.

کانون هوادران رئال مادرید رائول که مصاحبه ای طولانی با روزنامه AS انجام داده است، در پاسخ به اینکه آیا رئال مادرید به خرید پوگبا نیاز دارد؟ گفت:

ام... نمیدانم باید دید از بازیکن فوق العاده ای است و مطمعنم رئال مادرید و در کادر فنی اش چگونگی تناسب او در سیستم فعلی را ارزیابی کرده اند. میخواهید گزینه هایی داشته باشید. به نظر من مسیر علامت گذاری شده است و قهرمان لیگ قهرمانان هم شده ایم , بنابراین...

البته که زیدان قهرمان جام جهانی لیگ قهرمانان اروپا و یورو شده است. از من بپرسید که چرا فاتح این جام ها شده است. بخاطر کلود ما که له له و در تیم ملی فرانسه به خاطر امانوئل پتی و دیدیه دشام ، باید یک تیم متعادل وجود داشته باشد. مواقعی در فوتبال وجود دارد که شما همواره حمله نمیکنید. و ان تعادل توسط یک بازیکن به شما داده می شود.

رئال مادرید با حضور تونی کروس لوکا مودریچ و خامس رودریگز در خط میانی هم خوب بازی کرد. رافا بنیتز هم در تیم خود از کاسمیرو استفاده می کرد. شاید بنیتز بعد از دو ماه کارکردن تیم را شفاف تر دید و تصور کرد که همه چیز میتواند با حضور بهترین بازیکنان حل شود.

 آیا رئال مادرید به یک مدیر ورزشی نیاز دارد؟

در حال حاضر این سوال مربوط به رئیس باشگاه است.

کانون هواداران رئال مادرید فیلیپ لام مدافع راست باشگاه بایرن مونیخ و کاپیتان اسبق تیم ملی آلمان، قهرمانی پرتغال در رقابت های یورو 2016 را با نگارش نامه ای بلند تبریک گفت. دل نوشته های یار کم حاشیه ژرمن ها را به گزارش کانون هواداران رئال مادرید و نقل از سایت گل می خوانید:

فوتبال دوستان عزیز

اینک سه روز از پایان یورو 2016 می گذرد. از جنبه شخصی، این نخستین بار از سال 2002 بود که قادر بودم به عنوان یک طرفدار بیننده یک تورنمنت معتبر باشم بدین معنی که خیلی راحت باشم و کشورم آلمان را تشویق کنم؛ به جای این که فشار بازی ملی رویم باشد.

حس کناره گیری، حس گوشه نشینی برای باری دیگر، مرا رو به روی حقیقی پیش و پا افتاده ولی اساسی نشاند. فوتبال یک بازی است. و همان طور که سپ هربرگر(سرمربی تیم ملی آلمان غربی در جام جهانی 1954 که فاتح این رقابت ها نیز شد) گفته، "مردم به تماشای مسابقات فوتبال می روند چرا که از پایانش خبری ندارند."

این غیرقابل پیش بینی بودن است که باعث جذابیت فوتبال می شود و هر بازی را، همانند تجربه ای جدید جلوه می دهد. به علاوه، جام ملت های اروپا و جام جهانی امروزه به رخدادی بزرگ و همگانی مبدل شده است. شما با دوستان تان ملاقات می کنید، در خانه می مانید، در کافه یا کافه تریا به خوردن و آشامیدن می پردازید و کنار هم دیگر به تماشای مسابقات می نشینید.

این امر می تواند با پوشیدن پیراهن، به اهتزاز در آوردن پرچم، سرود خواندن و شرط بندی روی بازی ها همراه باشد و هر کسی به نحوی با تیمش ارتباط برقرار می کند. روی تیم تان سرمایه گذاری می کنید، مقدمات را فراهم نموده و روی (برد) تیم تان شرط می بندید. این کار باعث بالا رفتن شور و شوق در میان شما شده و لذتی عمیق تر یا سرشکستگی ای تلخ تر را تجربه خواهید نمود. کلیه آن ها مصداق بارز تجربه هستند. بنابراین برد و باخت سر می رسد- چه در قالب یک گروه یا فردی.

پس تجربه کردن این گونه از هویت یابی همراه با تیم، پس از سال ها زندگی با آن، یک عشق راستین است. این ها مرا یاد دوران حضورم در تیم های پایه می اندازد. زمانی که به باشگاه می روید تا آنچه را در تلویزیون می بینید، از نزدیک رویت کنید، همیشه بازی آخرتان را در ذهن تان مرور می کنید.

زیبایی برخی مسابقات و برخی تورنمنت ها، حواشی جالب شان است. خیلی اوقات، بازده نامشخص است. شما چیزی را می بینید که بازیکنان می بینند. شما راهکار های خودتان را در ذهن خود مرور می کنید. سپس شما به نمایش آن ها می نگرید. این گونه شما در طول 90 دقیقه درگیر (بازی) شده و کاملا مجذوب آنچه می بینید، می شوید.

در یورو، کشورهایی همچون ولز، ایرلند شمالی و ایسلند مرا هیجان زده کردند و به وجد آوردند. نه به خاطر این که فوتبالی فوق العاده ارائه می دهند بلکه بابت بازی شجاعانه و متحدی که برابر تیم های مدعی تر ارائه می دادند. آن ها با وجود مواجهه با رقبایی قدرتمند، فلسفه فوتبالی متعلق به خود را در زمین پیاده می کردند. آن ها برابر حریفانی با قدمت بسیار بیشتر و دارای زیر ساخت شکیل تر، روی پای خود ایستادند.

تماشای این چیزها خیلی جالب بود. فوتبال به این گونه تعصب نیاز دارد. روح موجود در این گونه تیم های کوچک تر، بر برخی از تیم های بزرگ تر می چربد. البته که بخت و اقبال نیز نقش دارد. ایسلند برابر انگلستان کمی خوش شانس بود ولی آن ها شایسته پیروزی بودند. ماجرایی به همین سان بر بازی فرانسه و آلمان حکم فرما بود. فوتبال غیر قابل پیش بینی است. این یک بازی است. شانس نیز همواره یک فاکتور است. و این امری مثبت است چون هرگز نمی توان درباره حتی یک بازی از تورنمنت، نتیجه ای قطعی را از پیش، محتمل دانست. 

قهرمان خوش اقبال سال 2016 پرتغال بود و حالا جام ملت های اروپا ازان تیمی است که مدت هاست فوتبالیست های بزرگی را پرورش داده. اگرچه آن استعداد های جوان صرفا با شانس و ناگهانی با همدیگر به نوک فوتبال ملی نرسیدند. آن ها از استعداد، سخت کوشی و نظم شان، رویایشان را دریافتند؛ همان طور که رناتو سانچز در این راه نقشی شگرف داشت.

البته برخی بازیکنان نامدار هم گهگاه نمایش های پر فراز و نشیب و دور از انتظار ارائه دادند. سخت کوش ترین تیم برنده نمی شود بلکه خوش شانس ترین تیم به این مهم دست می یابد. و من این را دوست دارم.

این امر موفقیت را حتی بیشتر هم گران بها ساخته و لحظه پیروزی را وصف ناپذیر تر. به من ایمان داشته باشید، من می دانم. من این امر را پس از بالا بردم جام جهانی 2014 دریافتم. در آن مقطع، آن همه تلاش تان و راهی که پیمودید مهم نیست بلکه لذت بردن از آن لحظات و خوش اقبالی است.

بنابراین، مایلم تبریک از صمیم قلبم را به قهرمان یورو 2016، پرتغال تقدیم کنم.

فیلیپ

کانون هواداران رئال مادرید , پس از خاتمه یافتن یورو 2016 و قهرمانی پرتغال نگاهی به آمار و ارقام بازی های این تورنومنت می اندازد.

0: فینال بین فرانسه و پرتغال، اولین فینال تاریخ یورو است که در پایان 90 دقیقه با نتیجه مساوی 0-0 خاتمه می یابد.

1: برادران ژاکا (گرانیت و تائولانت) اولین برادرانی بودند که در قالب دو تیم مختلف در مسابقات یورو به میدان رفتند.

3: اوکراین سومین تیم پس از ترکیه (1996) و دانمارک (2000) است که در گلزنی ناکام می ماند.

4: آلمان و لهستان تنها تیمی هایی بودند که موفق به کلین شیت در مرحله گروهی شدند. پیش از این تنها ایتالیا (1980) و آلمان (1996) موفق به ثبت چنین عملکردی شده بودند.

5: کریستیانو رونالدو به اولین بازیکنی تبدیل شد که در چهار دوره یورو موفق به گلزنی می شود.

6: چهار گل از روی ضربه آزاد مستقیم به ثمر رسید که رکورد به ثمر رسیدن گل از روی ضربات آزاد در یک دوره مسابقات شکست.

7: آرون رمزی و ادن هازارد با ارسال چهار پاس گل، بهترین پاسورهای یورو 2016 لقب گرفتند.

8: ایکر کاسیاس به اولین بازیکنی بدل شد، که در پنج دوره از مسابقات یورو حضور داشته است.

9: آنتوان گریزمان با به ثمر رساندن 6 گل، ضمن آقای گلی در یورو 2016 برنده کفش طلای این مسابقات شد.

10: گرت بیل به هفتمین بازیکنی تبدیل شد که در تمامی بازی های مرحله گروهی یورو موفق به گلزنی می شود.

11: کریستیانو رونالدو در کنار میشل پلاتینی با 9 گل زده بهترین گلزن تاریخ یورو لقب گرفت.

12: رناتو سانچز بالاتر از کریستیانو رونالدو به جوانترین بازیکنی که در فینال یورو بازی کرده است تبدیل شد و بالاتر از پیترو آناستاسی جوانترین قهرمان مسابقات یورو لقب گرفت.

13: کریستیانو رونالدو با 21 بازی رکورددار بازی در تاریخ رقابت های یورو لقب گرفت.

به گزارش کانون هواداران رئال مادرید ، شب گذشته پرتغال با وجود اینکه از دقیقه 25، کریستیانو رونالدو را به دلیل مصدومیت از دست داد، توانست فرانسه را  شکست دهد و برای اولین بار قهرمان یورو شود.

خواهر رونالدو پس از این قهرمانی در اینستاگرام خود با انتشار عکس زیر نوشت:

اشک هایی که برادرم پس از مصدومیت ریخت قلبم را به درد آورد و باعث شد مردم پرتغال نیز به خاطر او بگریند. به خاطر ناجوانمردی ای که در حق کریستیانو شد اما خدا بزرگ است و نیز مسیح که به صلیب کشیده شد برای ساخته شدن دنیایی بهتر. کریستیانو از درد اشک می ریخت و دیگر نتوانست به مبارزه در زمین برای موفقیت ملتش ادامه دهد ولی او همانند مسیح سربلند شد و جام قهرمانی را در نهایت بالای سر برد. او برنده حقیقی بود و با رعایت عدالت رویایش محقق شد. حالا این ما هستیم که قهرمانیم.

به گزارش کانون هواداران رئال مادرید ، تیم ملی پرتغال شب (یکشنبه) گذشته موفق شد با شکست دادن میزبان رقابت های یورو 2016 فرانسه قهرمان این دوره از رقابت ها شود.کریستیانو رونالدو فوق ستاره رئال مادرید و تیم ملی پرتغال در اوایل این دیدار با برخورد شدیدی که با پایت داشت دچار مصدومیت شد و زمین بازی را در دقیقه 25 ترک کرد. پس از مصدومیت رونالدو همه کار را برای پرتغال تمام شده می دانستند اما در پایان چنین نشد و رونالدو توانست اولین جام ملی خود را در یک تورنومنت معتبر اروپایی بالای سر ببرد تا از رقیب سنتی اش یعنی لیونل مسی پیش بیافتد.

کاپیتان تیم ملی پرتغال پس از پایان این دیدار در جمع خبرنگاران گفت:

از تمام هم تیمی هایم کادر فنی و مربی های تیم ملی کشورم و تمامی مردمی که ما را اول جام حمایت کردند تشکر میکنم. قهرمانی در یورو 2016 لحظه ای باور نکردنی برای من بود و لحظه بی نظیری برای من ساخت. این لحظه نه فقط برای من بلکه برای مردمان کشورم هم لحظه تاریخی ای بوده است.

وی در مورد شکست دادن فرانسه گفت:

ما تیم بسیار بزرگی را شکست دادیم و از این بابت بسیار خوش حال هستم. من همیشه گفته بودم که دوست دارم به همراه تیم ملی کشورم نیز جام ببرم و تاریخ ساز شوم و الان این کار را کردم.

فرناندو سانتوس معتقد است کریستیانو رونالدو می تواند بیشتر از آن چه که تصورش را میکنیم بازی کند؛ او از لحاظ فیزیکی، بسیار عالی است و این احتمال را می دهد که می تواند بیشتر از 10 سال دیگر بازی کند. کریس از دورانی که فوتبال حرفه‌ای را شروع کرده است، این اولین باری هست که در فینال با تیم ملی پرتغال حضور پیدا میکند و دوست ندارد بعد از سال ها، دوباره این جام را از دست دهد. ستاره 31 ساله رئال مادرید، تمام تلاش را برای پیروز شدن در فینال روز یکشنبه میکند و ما این تلاش هایش را در تمرینات دیده ایم.

کارشناس ورزشی sky sports :

ترجمه اختصاصی از مادرید انلاین 

"چیزی ک با قاطعیت میتونم بگم هدف پل یا بهتره بگم اینده پل از بین دو تیم مادرید و منچستر یونایتد هستش تنها موضوع که وکیل پل اعلام کرده قیمت یا مبلغ قرارداد هستش که تیم اینده پل رو مشخص میکنه "

مادرید انلاین : دادن بیشتر از پنجاه میلیون ضرر بزرگ و اساسی هستش هرچند زیزو هم این بازیکن رو توی فیوریت هاش قرار داده اما یادمون نره ما بازیکنای بهتری برای جانشینی ایشون داریم 

پ ن : اخرین قیمت اعلام شده 120 میلیون هستش!!!!!!

خبرگزاری باشگاه رئال مادرید : وقتی که کوارشما و رونالدو ، سنین نوجوانی را در آکادمی اسپورتینگ لیسبون می گذراندند، بسیاری از کارشناسان عقیده داشتند که این دو بازیکن جوان، پتانسیل کاملاً مشابهی دارند. رونالدو تمایل داشت که در بال چپ بازی کند و کوارشما در سمت راست. همواره نیز رقابتی شدید بین این دو استعداد ناب وجود داشت و در بسیاری از موارد، از پاس دادن به یکدیگر خودداری می کردند.

فصل خزان دوران فوتبال ریکاردو کوارشما به پایان رسیده و او دوباره به بهاری ترین روزهای فوتبال خود نزدیک می شود. او به عقب باز نمی گردد و به پشت نگاه نمی کند. کوارشما همچون مردی به نظر می رسد که انگار می داند که چه اتفاقی قرار است بیفتد!

او به توپ نزدیک می شود، هدفمندانه مکث می کند مثل همیشه. همیشه عضلاتش تحت کنترل است. همیشه حساب شده قدم بر می دارد. به توپ ضربه می زند و تمام! در این لحظه، تاق دروازه را به لرزه در می آورد و حالا، پرتغال در نیمه نهایی یورو 2016 حضور دارد.

ریکاردو کوارشما پس از گل کردن پنالتی اش مقابل لهستان در ولودروم مارسی می گوید:

می دانستم که آن توپ تبدیل به گل خواهد شد. قبل از زدن ضربه، اعتماد به نفس فوق العاده ای داشتم. سرنوشت همه کشورم در دستان من بود.

کوارشما همیشه نماد آن دسته از بازیکنانی بوده که پس از لمس توپ، به سرعت چشم ها را خیره می کنند. میل شدید او به حرکات تکنیکی و گل های بی رحمانه ای که می زند باعث شده تا دوستداران زیادی در سراسر دنیا داشته باشد. نفرت او از دستورات تاکتیکی و پیاده کردن آن در زمین، باعث عصبانیت مربیان زیادی شده است. قطره اشکی را روی گونه هایش خالکوبی کرده که طبیعتاً بدین معناست که شما یک مرد را کشته اید. هیچ اتفاقی نیفتاده اما در مورد کوارشما، شما هرگز نمی توانید فرمان او را به طور کامل رها کنید.

او 32 ساله است و علی رغم قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، 55 بازی ملی و قهرمانی در سه کشور مختلف، اغلب به عنوان یک استعداد سوخته و هدر رفته مورد ارزیابی قرار گرفته است. منظور آن عده ای که چنین نظری درباره کوارشما دارند این است که او نتوانست همان بازیکن در حال رشد آکادمی اسپورتینگ لیسبون باشد و همواره وی را با کریستیانو رونالدو مقایسه می کنند، رفیق دوران کودکی و نوجوانی اش که با هم در اسپورتینگ رشد کردند.

شاید هم برخی دیگر، داستان کوارشما و رونالدو را، نمونه ای مدرن تر از داستان پله و گارینشا بدانند. رونالدو تبدیل به یکی از بزرگ ترین ستاره های تاریخ فوتبال شد اما کوارشما یک نابغه سرگردان و قطعاً یاغی لقب گرفت که میل شدیدی به trivela (شوت های قوس دار با بیرون پا) دارد و سابقه حضور در 8 باشگاه مختلف در کارنامه او دیده می شود.

وقتی که کوارشما و رونالدو ، سنین نوجوانی را در آکادمی اسپورتینگ لیسبون می گذراندند، بسیاری از کارشناسان عقیده داشتند که این دو بازیکن جوان، پتانسیل کاملاً مشابهی دارند. رونالدو تمایل داشت که در بال چپ بازی کند و کوارشما در سمت راست. همواره نیز رقابتی شدید بین این دو استعداد ناب وجود داشت و در بسیاری از موارد، از پاس دادن به یکدیگر خودداری می کردند. هر دوی آنها، خصوصیات زیر را با هم داشتند:

تمام کنندگی، سرعت و هر فوت و فنی که در کتاب ها نوشته شده است.

وقتی که این دو استعداد به بارسلونا پیشنهاد داده شدند، این باشگاه از بین آنها، بر روی کوارشما دست گذاشت. او به بارسلونا رفت ولی فقط یک فصل تحت نظر فرانک رایکارد در نیوکمپ دوام آورد، سپس دوران بدی را در اینتر مورینیو سپری کرد و شاید کمتر کسی از دوران حضورش در چلسی، تصویری را در ذهن داشته باشد. اولین مقطع حضورش در بشیکتاش با پرتاب یک بطری آب به سوی کارلوس کاروالیال سرمربی باشگاه به پایان رسید ولی اکنون، کوارشما دومین مقطع حضور خود در این باشگاه بزرگ ترکیه ای را سپری می کند.

اما کریستیانو رونالدو به منچستر یونایتد رفت و در آن تیم، تحت نظر سر الکس فرگوسن و رنه مولنستین، از یک بازیکن جوان و مستعد تبدیل به یک ستاره بزرگ گردید. آیا به نظر شما، ریکاردو کوارشما هرگز توانست به حد و اندازه رونالدو در دنیای فوتبال برسد؟ پاسخ به این پرسش به کمی تعمق نیاز دارد.

مسیر فوتبال حرفه ای این دو بازیکن به طور کامل از یکدیگر جدا شده و سرنوشتی متفاوت را پیدا کرد. تیم ملی پرتغال باعث شده تا دوباره سرنوشت آنها با یکدیگر در هم تنیده شود. شاید برای یک بار هم که شده، کوارشما بتواند در یورو 2016 گوی سبقت را از همبازی دوران نوجوانی اش برباید. اگر کوارشما در اغلب بازی ها به عنوان یک بازیکن تعویضی برای پرتغال در یورو 2016 به میدان رفته، اما اثر قابل ملاحظه ای را بر این تیم گذاشته که از آن جمله، ساختن گل سوم پرتغال برای رونالدو در تساوی 3-3 مقابل مجارستان و آن گل ارزشمند در وقت اضافه مقابل کرواسی بود. آخرین هنرنمایی کوارشما نیز به آن ضربه پنالتی حیاتی بر می گردد که وارد دروازه لهستان شد تا پرتغال به نیمه نهایی یورو 2016 برسد.

همان بازیکنی که بسیاری از مردم، فوتبال او را تمام شده می دانستند، اکنون سرنوشت تیم ملی کشورش را تغییر داده و همه آرزوهای یک ملت در دستان او، رونالدو و سایر ستاره های پرتغال است. کوارشما که این روزها یک بازیکن پخته و با تجربه شده، علاوه بر خلاقیت، یک بازیکن قابل اعتماد نیز می باشد. او غیر قابل پیش بینی اما منظم شده است. کوارشما تبدیل به مردی شده که دیگر به گذشته ها نمی نگرد اما حداقل نشانه هایی از یادگیری را می توان در وجودش یافت.

اکنون رونالدو و کوارشما در کنار هم در تیم ملی می درخشند و هر کدام برای کسب موفقیت در یورو به دیگری نیاز دارد. خلاقیت و حفظ توپ کوارشما باعث دور شدن مدافعان حریف از کریس رونالدو شده و فضای مناسبی را برای ستاره رئال مادرید فراهم می کند. با این که پرتغالهنوز در 90 دقیقه هیچ یک از بازی هایش در یورو 2016 پیروز نشده اما فقط 180 دقیقه تا قهرمانی در این تورنمنت فاصله دارد که در صورت تحقق این مهم، افتخاری مشترک برای کوارشما و رونالدو خواهد بود. کوارشما هفته قبل گفته بود:

من همیشه گفته ام که معلوم نیست چه طور آغاز می شود، اما چه طور پایان یافتن به خوبی مشخص است.

همان چیزی رخ داد که از ابتدای یورو 2016 انتظارش را - طعنه آمیزانه - می کشیدیم. یعنی راهیابی یک تیم سوم شده در مرحله گروهی به دیدار نهایی جام. این که پرتغالی ها با سه تساوی طی سه دیدار مرحله گروهی پا به فینال گذاشته اند برای خیلی ها نیشدار است. همان هایی که اعتقاد دارند پرتغال هنوز با یک تیم بزرگ روبرو نشده و مسیر طی شده برابر ایسلند، اتریش، مجارستان، کرواسی، لهستان و ولز در مقایسه با فرانسوی ها و ژرمن ها و همین طور ایتالیای حذف شده بسیار بسیار آسان تر بوده است. آنها می گویند پرتغال در دیدار نهایی برای اولین بار در یورو 2016 برابر تیمی بزرگ قرار خواهد گرفت.

با این وصف آمار نشان می دهد پرتغالی ها در همان سه دیدار اول مساوی شده توپ را بیشتر از حریفان در اختیار داشتند، بیشتر توپ را در زمین حریف به گردش درآوردند. این که برابر ایسلند 28 بار توپ را روانه دروازه کردند و فقط یک گل زدند. دیدار 3-3 برابر مجارستان هم احتمالا هیجان آورترین بازی جام بود و به زانو درآوردن کرواسی، یکی از بهترین تیم های یورو هم طی نبردی به یادماندنی رقم خورد. پیروزی با دو گل برابر ولز در نیمه نهایی هم بدون حضور په په بهترین مدافع تیم کسب شد که نشان از انعطاف دفاع پرتغال می داد.

پرتغال در نیمه نهایی با ضربه کریستیانو رونالدو سرانجام ولز سمج و جنگجو را به زانو درآورد و نخستین پیروزی اش طی نود دقیقه را جشن گرفت. احتمالا ضربه سر رونالدو برابر جیمز چستر و هنسی سنگربان ولز – پس از سانتر توپی که به نظر می رسید ولزی ها آن را دفاع خواهند کرد - یکی از بهترین ضربات سری بود که از ستاره پرتغالی دیده بودیم. بسیار تماشایی تر از گلی که رونالدو در فینال لیگ قهرمانان 2008 با ضربه سر برابر پتر چک سنگربان چلسی زد. ضربه سر او این جا یادآور ضربه سر و گل پله در فینال جام جهانی 1970 برابر ایتالیا بود. با همان قدرت و همان صلابت.

رونالدو و نانی در نبرد نهایی یورو صاحبنامان میدان به شمار می روند، ولی نبرد مردان میانی پرتغال برابر یکی از دو خط میانی بزرگ یورو – چه فرانسوی ها و چه ژرمن ها – سرنوشت ساز خواهد بود. چالش بزرگ فرناندو سانتوس تا این جا هم همین خط میانی بوده است. حضور چهار مرد میانی که می توانند بین دو محوطه جریمه بدوند و به تعبیری چهار مرد میانی شماره 8 باشند برای او دغدغه ای شده است.  او رناتو سانچز، آندره گومز، آدرین سیلوا و ژائو موتینیو را در اختیار دارد و هنوز به درستی نمی داند با آنها چه کند.

ورود رناتو سانچز در نیمه راه یورو ترکیب پرتغال را نه تنها بهبود بخشید بلکه قدرت آن را بالا برد. ورود او برابر مجارستان و کرواسی بود که کفه را به سود پرتغال سنگین تر کرد. او بود که در پیروزی دیرهنگام پرتغال برابر کرواسی توپ را به نانی سپرد و نانی آن را برای رونالدو ارسال کرد و سرانجام به گل دیرهنگام کوارشما انجامید. او تنها بازیکن گمنامی بود که در یورو 2016 به جهانیان معرفی شده و نمایش ستاره واری داشته است. بازیکنی بسیار قوی، بسیار تکنیکی و بسیار سریع. از آن دسته بازیکنانی که می تواند توپ را از دفاع خودی تا پشت مدافعان حریف حمل کند و دروازه را هم باز کند. احتمالا نقطه ضعف او تصمیم گیری هایش در ارسال توپ و مسیر انتخابی برای جلو رفتن به شمار می رود که در طول زمان - و در بایرن مونیخ - بهبود پیدا خواهد کرد. او و کینگزلی کومان می توانند بدل به ریبری – روبن تازه آلیانز آرنا شوند.

آندره گومز در جناح چپ درخشان نبوده ولی چند حمله اش برابر ایسلند و اتریش نمایانگر توانایی های بالقوه اش بودند. او برابر ولز هم توانست سه بازیکن ولز را پشت سر گذاشته و پاس معرکه ای را برای رونالدو ارسال کند که رونالدو نتوانست توپ را با سینه اش کاملا مهار کند و توپ پس از ضربه او از زاویه تنگ راهی خارج شد. آدرین سیلوا بازیکن کمتر شناخته شده این سیاهه است. او میان این چهار مرد میانی بیشترین کیفیت دفاعی را دارد ولی نمی تواند حمله نکند. ژائو موتینیو را شماره 8 کلاسیک می خوانند. بازیکنی با نگاهی هوشیارانه به فضاهای خالی که سختکوش هم هست. او در فرانسه قابلیت هایش را نشان نداد، با این وصف ضربه پنالتی اش برابر لهستان را به ثمر رساند و در دیدار برابر اتریش هم خوب بود. 

قرار گرفتن این چهار تن در میدان معمولا به حاشیه نشینی و دور شدن از منطقه خود منجر شده است. به همین دلیل معمولا دو تن از این چهار مرد میانی روی نیمکت نشسته و خارج از میدان به سر برده اند. سانتوس هنوز نتوانسته همسازی در این زمینه فراهم سازد. گومز محکوم به بازی در جناح چپ شده و سانچز هنوز به عنوان هافبک میانی راهی میدان نشده است. موتینیو و آدرین بازیکنان سرگردان پرتغال به شمار می روند و حالا در صف نیمکت نشینان قرار گرفته اند. نمایش مردان میانی پرتغال برای فتح جام بسیار کلیدی خواهد بود. آن هم در روزی که په په بازخواهد گشت و بازیکنان یک روز بیشتر از حریف شان در فینال استراحت کرده اند.

پرتغال ناکام مانده با اوزه بیو، فوتره و روی کاستا – پس از هفت نیمه نهایی در تورنمنت های بزرگ– می خواهد طلسم شکن باشد. پرتغال دوازده سال پس از آن که در خانه به رهبری لوئیس فیگو از فتح یورو در 2004 بازماند با پرچمداری رونالدو در آستانه فتح یورو قرار گرفته است. جایی که رونالدو می تواند همان نقشی را که دیگو مارادونا در جام جهانی 1986 برای آرژانتین انجام داد برای پرتغال ایفا کند.