لام: به پرتغال تبریک می گویم؛ گاهی خوش شانس ها موفق می شوند، نه بهترین ها

کانون هواداران رئال مادرید فیلیپ لام مدافع راست باشگاه بایرن مونیخ و کاپیتان اسبق تیم ملی آلمان، قهرمانی پرتغال در رقابت های یورو 2016 را با نگارش نامه ای بلند تبریک گفت. دل نوشته های یار کم حاشیه ژرمن ها را به گزارش کانون هواداران رئال مادرید و نقل از سایت گل می خوانید:

فوتبال دوستان عزیز

اینک سه روز از پایان یورو 2016 می گذرد. از جنبه شخصی، این نخستین بار از سال 2002 بود که قادر بودم به عنوان یک طرفدار بیننده یک تورنمنت معتبر باشم بدین معنی که خیلی راحت باشم و کشورم آلمان را تشویق کنم؛ به جای این که فشار بازی ملی رویم باشد.

حس کناره گیری، حس گوشه نشینی برای باری دیگر، مرا رو به روی حقیقی پیش و پا افتاده ولی اساسی نشاند. فوتبال یک بازی است. و همان طور که سپ هربرگر(سرمربی تیم ملی آلمان غربی در جام جهانی 1954 که فاتح این رقابت ها نیز شد) گفته، "مردم به تماشای مسابقات فوتبال می روند چرا که از پایانش خبری ندارند."

این غیرقابل پیش بینی بودن است که باعث جذابیت فوتبال می شود و هر بازی را، همانند تجربه ای جدید جلوه می دهد. به علاوه، جام ملت های اروپا و جام جهانی امروزه به رخدادی بزرگ و همگانی مبدل شده است. شما با دوستان تان ملاقات می کنید، در خانه می مانید، در کافه یا کافه تریا به خوردن و آشامیدن می پردازید و کنار هم دیگر به تماشای مسابقات می نشینید.

این امر می تواند با پوشیدن پیراهن، به اهتزاز در آوردن پرچم، سرود خواندن و شرط بندی روی بازی ها همراه باشد و هر کسی به نحوی با تیمش ارتباط برقرار می کند. روی تیم تان سرمایه گذاری می کنید، مقدمات را فراهم نموده و روی (برد) تیم تان شرط می بندید. این کار باعث بالا رفتن شور و شوق در میان شما شده و لذتی عمیق تر یا سرشکستگی ای تلخ تر را تجربه خواهید نمود. کلیه آن ها مصداق بارز تجربه هستند. بنابراین برد و باخت سر می رسد- چه در قالب یک گروه یا فردی.

پس تجربه کردن این گونه از هویت یابی همراه با تیم، پس از سال ها زندگی با آن، یک عشق راستین است. این ها مرا یاد دوران حضورم در تیم های پایه می اندازد. زمانی که به باشگاه می روید تا آنچه را در تلویزیون می بینید، از نزدیک رویت کنید، همیشه بازی آخرتان را در ذهن تان مرور می کنید.

زیبایی برخی مسابقات و برخی تورنمنت ها، حواشی جالب شان است. خیلی اوقات، بازده نامشخص است. شما چیزی را می بینید که بازیکنان می بینند. شما راهکار های خودتان را در ذهن خود مرور می کنید. سپس شما به نمایش آن ها می نگرید. این گونه شما در طول 90 دقیقه درگیر (بازی) شده و کاملا مجذوب آنچه می بینید، می شوید.

در یورو، کشورهایی همچون ولز، ایرلند شمالی و ایسلند مرا هیجان زده کردند و به وجد آوردند. نه به خاطر این که فوتبالی فوق العاده ارائه می دهند بلکه بابت بازی شجاعانه و متحدی که برابر تیم های مدعی تر ارائه می دادند. آن ها با وجود مواجهه با رقبایی قدرتمند، فلسفه فوتبالی متعلق به خود را در زمین پیاده می کردند. آن ها برابر حریفانی با قدمت بسیار بیشتر و دارای زیر ساخت شکیل تر، روی پای خود ایستادند.

تماشای این چیزها خیلی جالب بود. فوتبال به این گونه تعصب نیاز دارد. روح موجود در این گونه تیم های کوچک تر، بر برخی از تیم های بزرگ تر می چربد. البته که بخت و اقبال نیز نقش دارد. ایسلند برابر انگلستان کمی خوش شانس بود ولی آن ها شایسته پیروزی بودند. ماجرایی به همین سان بر بازی فرانسه و آلمان حکم فرما بود. فوتبال غیر قابل پیش بینی است. این یک بازی است. شانس نیز همواره یک فاکتور است. و این امری مثبت است چون هرگز نمی توان درباره حتی یک بازی از تورنمنت، نتیجه ای قطعی را از پیش، محتمل دانست. 

قهرمان خوش اقبال سال 2016 پرتغال بود و حالا جام ملت های اروپا ازان تیمی است که مدت هاست فوتبالیست های بزرگی را پرورش داده. اگرچه آن استعداد های جوان صرفا با شانس و ناگهانی با همدیگر به نوک فوتبال ملی نرسیدند. آن ها از استعداد، سخت کوشی و نظم شان، رویایشان را دریافتند؛ همان طور که رناتو سانچز در این راه نقشی شگرف داشت.

البته برخی بازیکنان نامدار هم گهگاه نمایش های پر فراز و نشیب و دور از انتظار ارائه دادند. سخت کوش ترین تیم برنده نمی شود بلکه خوش شانس ترین تیم به این مهم دست می یابد. و من این را دوست دارم.

این امر موفقیت را حتی بیشتر هم گران بها ساخته و لحظه پیروزی را وصف ناپذیر تر. به من ایمان داشته باشید، من می دانم. من این امر را پس از بالا بردم جام جهانی 2014 دریافتم. در آن مقطع، آن همه تلاش تان و راهی که پیمودید مهم نیست بلکه لذت بردن از آن لحظات و خوش اقبالی است.

بنابراین، مایلم تبریک از صمیم قلبم را به قهرمان یورو 2016، پرتغال تقدیم کنم.

فیلیپ